Belastbaarheidsonderzoek na COVID-19

Klachten na COVID-19
Een aanzienlijke hoeveelheid Nederlanders zal ‘coronavirus disease 2019’ (COVID-19) hebben doorgemaakt. De één is daar ernstiger ziek van geweest dan de ander. Als medewerkers een COVID-19 hebben doorgemaakt waarvoor zij in het ziekenhuis opgenomen zijn geweest, dan is het overduidelijk dat zij ernstig en mogelijk zelfs levensbedreigend ziek zijn geweest. Echter, er zijn ook veel mensen die thuis een ernstige vorm van COVID-19 hebben doorgemaakt en die daar nadien nog gezondheidsklachten en beperkingen voor arbeid door ervaren. Tijdens de ziekte zijn zij niet in staat geweest om te werken en in de periode van herstel is het belangrijk om na te gaan of de medewerker weer in bepaalde mate kan deelnemen aan het arbeidsproces. Het is daarbij van belang om aandacht te hebben voor de lange termijn gevolgen die de ernstig verlopen COVID-19 kan hebben.

Veel van de lange termijn gevolgen van het doormaken van COVID-19 zijn logischerwijs nog onbekend, er is ten slotte sprake van een infectie met een tot voor kort onbekend virus. Wat we echter wel weten van mensen die acuut ernstig ziek zijn geweest door een infectie, is dat zij vaak langdurig beperkingen ervaren in het dagelijks functioneren. Dat kan een direct gevolg zijn van de ziekte, of van de IC behandeling die zij eventueel nodig hebben gehad.

Wanneer inzetten?
Het scala aan klachten kan leiden tot een stagnerend herstelverloop of vertraging in re-integratie. Voor succesvolle re-integratie en duurzame inzetbaarheid is het dan ook van belang een volledig beeld te schetsen van de belastbaarheid van een medewerker, met de bijbehorende belemmerende en bevorderende factoren. Het speciaal ontwikkelde Belastbaarheidsonderzoek Werkhervatting na een ernstige COVID-19 stelt dit als doel.

Inhoud belastbaarheidsonderzoek
Belastbaarheidsonderzoek Werkhervatting na een ernstige COVID-19 wordt uitgevoerd om een volledig belastbaarheidsprofiel op te stellen bij mensen die een ernstige vorm van COVID-19 hebben doorgemaakt en die nadien daarmee samenhangende arbeidsrelevante gezondheidsklachten ervaren. De precieze invulling van het belastbaarheidsonderzoek wordt naar aanleiding van een gesprek met een arts bepaald en is afhankelijk van de geclaimde klachten. De arts die dit onderzoek heeft ontwikkeld is gepromoveerd op problematiek verband houdend met een IC behandeling en is dus bekend met de veelzijdige klachten die een acuut ernstige (infectieuze) ziekte met zich mee kunnen brengen. Aan de hand van het gesprek wordt een inschatting gemaakt van welke aanvullende diagnostiek op zijn plaats is. Het kan hierbij gaan om (een combinatie van) fysiek, neuropsychologisch en psychisch onderzoek, zo nodig in combinatie met specifieke medisch specialistische diagnostiek. De potentiële bouwstenen van het onderzoek staan hieronder weergegeven. Met behulp van dit onderzoekstraject kunnen de mogelijkheden en beperkingen in alle rubrieken van de FML worden onderbouwd. Tevens zullen er waar mogelijk adviezen over aanvullende behandelingen en belastbaarheidsverhogende interventies opgesteld worden. Dit alles ter bevordering van een succesvolle re-integratie en duurzame inzetbaarheid.

Overige informatie
Zodra iemand met een infectie moest worden opgenomen in het ziekenhuis hebben de vitale organen in meer of mindere mate ondersteuning nodig gehad. Er is vaak sprake geweest van een sepsis. Van sepsis spreekt men als er een systemische ontstekingsreactie optreedt als reactie op een infectie. Hoewel deze systemische afweerreactie initieel bedoeld is om het lichaam te behoeden voor schade door de infectie, kan de ontstekingsreactie zelf ook tot schade leiden. Na het doormaken van een (ernstige) sepsis kunnen mensen zowel lichamelijke, cognitieve als psychische klachten ervaren. Er wordt dan gesproken van het post-sepsis syndroom. Daarnaast zullen er mensen zijn die tevens als gevolg van de IC behandeling langdurig beperkingen blijven houden in het lichamelijk, cognitief of psychisch functioneren – dan spreken we van het post-intensive care syndroom (PICS). De syndromen hebben onmiskenbaar overlap met elkaar. Het is bekend dat klachten jaren na het doormaken van de sepsis nog aanwezig kunnen zijn, vaak met een verminderde kwaliteit van leven en aanzienlijke beperkingen tot gevolg. 

Lichamelijke klachten kunnen het gevolg zijn van deconditionering, of bijvoorbeeld als gevolg van IC-gerelateerde spierzwakte en zenuwpijnen. Ook longproblemen kunnen een belangrijke rol spelen, dat lijkt zeker bij een doorgemaakte COVID-19 waarschijnlijk. Cognitieve problemen kunnen zich op alle domeinen voordoen. De ernst van de klachten varieert van subtiele veranderingen tot complete ADL afhankelijkheid. Psychische klachten komen ook frequent voor, variërend van een fulminante klinische stoornis tot mildere psychische problemen zoals bijvoorbeeld zingevingsproblematiek.

Afstemming over verwijzing naar Ergatis
Graag adviseren wij u in concrete gevallen over onze mogelijkheden en de toegevoegde waarde van een verwijzing.